خیابان: تریبون زندانی سیاسی
تشکل خیابان چند سالی است که معنای واقعی گرافیتی را زنده کرده اند. گروهی متشکل از افرادی متعهد به حقیقت و انسان. گروهی که آنچه هنرخیابانی ایران از دست داده بود، یعنی هنر، را دوباره خیابان ها بازگردانده است. آثار این تشکل بی هیچ ادعایی ، بیانی از واقعیت پشت دیوارهاست. در صورتی که برای هنر در دنیای سرمایه داری کوچکترین کارکردی به جز خدمت به نظم موجود قایل بوده و به اهمیت آرمان، انسان و جستجوی حقیقت در هنر باور داشته باشیم، گرافیتی بدون بیان حقیقت و بدون تعهد به انسان و دردهایش ، هنر نخواهد بود.
ایران‌گرافیتی قدر دان این گروه و پی‌رو نگرش رهایی بخش این دوستان است
می‌دانیم که راه نجات آن‌ها و ما در چیزی کمتر از انقلاب و شکستن درهای زندان نیست. اما از امروز تا آن روز، حداقل کاری که از عهده‌مان ساخته است آنست که همان خیابان‌هایی را که آفرینندگان آبان برای لحظاتی پس گرفتند و به تسخیر درآوردند، به تریبونی برای دفاع از خودشان بدل کنیم و نگذاریم که زندانیان #خیزش_آبان تنها به اسامی و اعداد در حاشیۀ اخبار بدل شوند و در عوض این پیام را به حاکمان بدهیم که: